Zjawisko emigracji występowało w historii od zawsze, jednak upowszechniło się zwłaszcza na przestrzeni minionych dwóch dziesięcioleci. Wpłynęły na nie przede wszystkim dwa główne czynniki. Pierwszym z nich było upowszechnienie nowoczesnych, coraz szybszych i w coraz większym stopniu skracającymi duże dystanse środków komunikacji i transportu. Drugim są procesy globalizacyjne i integracyjne, zwłaszcza zaś integracja polityczna i ekonomiczna w obrębie kontynentu europejskiego. Wysoko rozwinięte kraje Europy Zachodniej, o wysokiej kulturze politycznej i kulturze gospodarowania kuszą emigrantów z krajów Europy Środkowej i Wschodniej przede wszystkim wyższymi zarobkami i bardziej korzystnymi warunkami czy to etatowej i kontraktowej pracy zawodowej, czy to do prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Swoboda podróżowania i osiedlania się na terenie wszystkich krajów Unii Europejskiej jest też dodatkowym, obok względów finansowych, czynnikiem, dzięki któremu migracja zarobkowa ma charakter stały, nie zaś sezonowy czy tymczasowy. Ponadto, w Polsce czy innych krajach postkomunistycznych, ze względu na zapóźnienie cywilizacyjne i gospodarcze, nieraz niezwykle trudno znaleźć jest pracę dobrze płatną oraz zgodną z oczekiwaniami i kwalifikacjami. Jakkolwiek pracując za granicą można nabyć cennego doświadczenia, w tym płynącego z kontaktu z inną kulturą gospodarowania, tak emigracja może nieść ze sobą niekorzystne konsekwencje dla gospodarki krajowej, przede wszystkim odpływ cennych dla niej zasobów ludzkich.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply